کد مطلب:150250 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:153
عبرتی عظیم
در نهضت عاشورا فرماندهان هر دو جبهه برای ما پیام ها دارند. یك طرف فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله است فرزند پیامبری كه دین اسلام را برای مردم آورد و حالا آمده تا دین جدش را احیا كند، و آن طرف هم فرزند سعد بن ابی وقاص است، سعد آن جنگاور دلاوری كه به ظاهر به زهد مشهور بود. ولی هنوز نیم قرن نگذشته است كه پسر او آمده تا ریشه فرزندان پیامبر را قلع و قمع كند. یعنی در طی نیم قرن سطح اجتماع به آن حد از درجه سقوط می رسد كه چنین كارهایی دیگر زشت نیست - و حسین علیه السلام را می توان كشت - یعنی جامعه آن چنان در این مدت مشغول خود بوده و از تربیت معنوی فاصله گرفته بود كه نسل جدید، درست در جهت مخالف نسل گذشته قدم برمی دارد و تصمیم می گیرد. و این نیز نكته ای است پرعبرت كه پسر یكی از صحابه پیامبر، امام معصومی را كه فرزند پیامبر است می كشد. راستی در آینده، ما باید منتظر چه چیز باشیم؟ آیا نمی توان آینده ای بهتر از اینكه ما را تهدید می كند، برای خود رقم زد؟
به این نكته بیشتر توجه كنید وگرنه شیطان فریب تان می دهد و می گوید: اگر همه افراد جامعه بد شدند دیگر كاری نمی توان كرد و اگر همه با آخرین
سرعت به طرف بدی رفتند و شما نباید عقب بیفتید. حرف ما این است كه اگر معنویت لگدمال شد آیا 72 نفر نمی خواهیم كه جبهه حسین علیه السلام را راه بیندازند؟ چرا ما از این افراد نباشیم؟ در این فتنه ها كسانی نجات پیدا كردند كه روح حسینی داشتند وگرنه همه رفتند. چگونه؟ یا مثل مكی ها رفتند، یا مثل مدنی ها، یا مثل كوفی ها، یا مثل بصری ها، خدای ناكرده اگر عده ای به بهانه توسعه و تجدد مردم را مشغول دنیا و مادیات كردند، آیا ما دیگر نمی توانیم كاری كنیم؟ یا مثل حسین علیه السلام باید دائم با اعتراض و با امر به معروف و با تحلیل و نقد، نگذاشت روح انقلاب فراموش شود. اگر خداوند خواست دنیاطلبان را تنبیه بكند آیا ما باید با آنها هماهنگ شویم؟ در جبهه حسین علیه السلام بودن یعنی همیشه از چنگال معاویه ی سیاه روی رومی، آزاد بودن. اگر همیشه در جبهه حسین علیه السلام بودید امیدوار باشید كه پیروزید. ولی پیروزی را بفهمید چون امام حسین علیه السلام بهتر از همه می فهمید پیروزی یعنی چه، و از همه بیشتر می خواست كه نفله نشود. و آنهایی كه پیروزی را نفهمیدند در زیر نیرنگ یزید و معاویه نفله شدند.
به این نكته بیشتر توجه كنید وگرنه شیطان فریب تان می دهد و می گوید: اگر همه افراد جامعه بد شدند دیگر كاری نمی توان كرد و اگر همه با آخرین
سرعت به طرف بدی رفتند و شما نباید عقب بیفتید. حرف ما این است كه اگر معنویت لگدمال شد آیا 72 نفر نمی خواهیم كه جبهه حسین علیه السلام را راه بیندازند؟ چرا ما از این افراد نباشیم؟ در این فتنه ها كسانی نجات پیدا كردند كه روح حسینی داشتند وگرنه همه رفتند. چگونه؟ یا مثل مكی ها رفتند، یا مثل مدنی ها، یا مثل كوفی ها، یا مثل بصری ها، خدای ناكرده اگر عده ای به بهانه توسعه و تجدد مردم را مشغول دنیا و مادیات كردند، آیا ما دیگر نمی توانیم كاری كنیم؟ یا مثل حسین علیه السلام باید دائم با اعتراض و با امر به معروف و با تحلیل و نقد، نگذاشت روح انقلاب فراموش شود. اگر خداوند خواست دنیاطلبان را تنبیه بكند آیا ما باید با آنها هماهنگ شویم؟ در جبهه حسین علیه السلام بودن یعنی همیشه از چنگال معاویه ی سیاه روی رومی، آزاد بودن. اگر همیشه در جبهه حسین علیه السلام بودید امیدوار باشید كه پیروزید. ولی پیروزی را بفهمید چون امام حسین علیه السلام بهتر از همه می فهمید پیروزی یعنی چه، و از همه بیشتر می خواست كه نفله نشود. و آنهایی كه پیروزی را نفهمیدند در زیر نیرنگ یزید و معاویه نفله شدند.